Kafeteryada Güneş Işığı

Hopper, Eylül 1958'de patronu Stephen Clark'a şunları yazdı: “Kafeteryada Gün Işığı adlı resmimi almanızdan çok memnunum. Sanırım en iyi fotoğraflarımdan biri.”. Gençliğinden beri şehir restoranlarındaki insanlar Hopper’da merak uyandırmış  ve henüz on dört yaşındayken böyle bir sahneyi çizmişti. Bu sıradan ortamlarda figürler arasında çok az iletişim var, bu da modern yaşamın çoğunda duygusal etkileşimin eksikliğini gösteriyor. Kafeteryada Güneş Işığı'nda, birbirlerinin varlığından açıkça haberdar olan ama kabul etmeyen erkek ve kadın arasındaki rahatsız edici gerilimi aktarıyor. Hopper, hemen hemen tüm resimlerinde olduğu gibi, birden fazla anlatı olasılığını öne süren sinirli bir durgunluk yaratmıştır.