Andy Warhol bir keresinde ''ben derin bir yüzeysel insanım'' demiştir. Bu onun çalışmasına paradoksik bir mercek yaklaşımıdır: Pop kültüründe köklenmiştir, ve konuşmalarının parçaları morden başvuruları çağdaş kültüre dayanmaktadır- tüketim dürtüsü; bu ürünlerin reklamını yapmak için kullanılan standart hale getirilmiş lezzet ve canlı görseller; eğlence için heves ve dikkat dağıtıcı şeyler... Mickey Mouse'u kim tanımaz? Bize çocukluğumuzu andırır. Coşkuyla bu çılgın tekrarı karşılarız. Sanat kendi kaidelerinden ayrılıyor gibi gözüküyor, günlük ihtiyaçları kesmeyi hedefliyor. Görünüş yok, manevi karmaşıklıklar yok; sadece renkler, tanınabilir simgeler ve eğlenceler var. Ancak sanat felsefesi bu tarifi nasıl kucaklar? Jeremy Bentham söz konusu olduğunda sanat mutluluk ve eğlence getirdiği sürece neden olmasın?
Kuadrant Mickey Mouse/Mitler
tuval üzerine sentetik polimer ve serigrafi mürekkebi • 60 × 60 in
-
Andy Warhol