Paul Cézanne
1895 sonrası Cézanne tabloları, önceki eserlerine kıyasla daha karanlık ve gizemli bir nitelik kazanır. Renkleri daha zenginleşir, fırça darbeleri daha ifadeli ve kompozisyonları daha sınırlı hale gelir. Bugün sunduğumuz eser, bir kapalılık ve yalnızlık hissi yaratan bir dal karmaşasıyla örtülü. Mekan, oldukça dar ve uzak; belirgin şekilde daha zorlu ve kasvetli görünüyor. Gökyüzü bile önemli ölçüde farklı: önceki gökyüzü havadarken, bu gökyüzü ağır oldukça ağır ve kurşuni tonlar ile mor ve yeşil çizgilerle renklendirilmiş. Önceki manzaralarındaki soluk binalar yerini daha koyu bir toprak rengine bırakmış. Cézanne, ileri yaşlarında, doğanın içsel düzenine değil, aynı zamanda kaosuna ve çalkantısına da ilgi duymaya başlamıştır. Bu sahnenin hüzünlü yalnızlığı, onun iç dünyasıyla bir rezonans taşıyor.
Cézanne, Château Noir kalesini mistik havasına kapılarak defalarca resmetmiştir. Yerel efsaneler, kaleye bir zamanlar Château Diable (“Şeytan Kalesi”) denildiğini ve Gotik pencereleri ile yıkılan duvarları sayesinde harabe görünümüne kavuştuğunu anlatır.
Cézanne, İzlenimci hocası Camille Pissarro'nun teşvikiyle doğrudan gözlem yaparak dış mekanda resim yapmaya devam etse de, yaklaşımı İzlenimcilikten uzaklaşmıştır. Bu resim, geçici görsel etkilerin hızlı bir şekilde işlenmesi değil; derin ve kasıtlı bir düşüncenin yansımasıdır. Bu durum Cézanne'ın kendi ifadesiyle, mekanın "tam hissini" gerçekleştirme çabasını temsil eder; bu, onun mizaç, vizyon ve zekâsının bir sentezidir.
Not: İzlenimcilik mi yoksa Yeni İzlenimcilik mi? Kurslarımızla bu sanat akımları arasındaki farkı nasıl ayırt edeceğinizi öğrenebilirsiniz!
Ek Not: Bu resim ilginizi çekti mi? Modern sanatın babası Paul Cézanne hakkında daha fazla bilgi edinin.